Cor was, zoals de oudere garde van WSV het zegt… “Eén van de betere supporters die WSV kende.” Hij was in de tijd dat zijn zoon Raymond in het eerste van WSV speelde altijd langs de lijn te vinden. Een bescheiden, maar o zo trouwe supporter. Later, toen kleinzoon Yoran leerde hoe je het spelletje speelt, kwam hij ook vaak kijken en zoals opa’s dat kunnen… even de juiste opbeurende woorden spreken als je onverhoopt een wedstrijd had verloren. En maakte je het winnende doelpunt, ook dan glunderde opa Cor vol van trots.
Helaas is hij niet meer onder ons.
We wensen, namens de club, de hele familie heel veel sterkte toe bij het verwerken van het verlies van Cor.